Hoppescheuten

Print Friendly, PDF & Email

Hoppescheuten

Elk jaar opnieuw rond eind februari, begin maart kondigt zich het nieuwe seizoen aan van de hoppescheuten.

De teelt van de hoppescheut kende 2 belangrijke centra: enerzijds de streek van Poperinge en anderzijds de streek van Asse. Deze locaties waren logisch want ze hadden rechtstreeks te maken met het brouwen van bier. Maar tegenwoordig laten de brouwers hun goedkope hop komen van tal van Oost-Europese landen, waardoor de teelt hier langzaam wegvalt en deze delicatesse bedreigd is.
De regio van Asse stond vroeger gekend om de schuur van de Europese hop, ze maakte 1/3 uit van de totale markt. Nu vinden we nog hooguit 5 telers in de regio.
Napoleon is een van de eerste boosdoeners geweest, hij verplichte de boeren om graan te kweken voor zijn leger in plaats van hop. Daarna hebben Polen en vooral Tsjechië heel goedkope hop binnengevoerd.

Een der meest gekende soorten hop is de Hallertau.
Hop is een plant die een gematigd klimaat nodig heeft met tamelijk veel vochtigheid. De planten groeien aan ranken tot wel 10 m hoogte.  Het is een plant dat ook snel ziektekiemen overneemt waardoor soms hele velden aangetast worden.
In het voorjaar, eind februari, begin maart, wanneer de eerste zonnestralen de plant weer tot leven brengen, beginnen net onder de grond kleine uitschieters zich te vormen.
Deze schieten op planten van een10 tal jaar oud. Hier begint de boer te wroeten in de koude grond. Op de plant worden maar een 4 tal uitlopers geselecteerd die de hop gaan produceren. De andere scheuten worden weggesnoeid, hetgeen ons de fel gegeerde scheuten oplevert.

De hopbellen worden eind augustus geoogst.
Dit is een zeer intensief gebeuren daar alles met de hand gebeurt. Eenmaal geoogst worden de ranken gehakseld voor het maken van compost dat dienst doet voor het volgende jaar. Vroeger kenden deze scheuten echter niet dezelfde waardering.
Ze waren een goedkope voedingsbron voor de arme mensen.
Deze kwamen in de akkers werken voor het snoeien en namen dan de scheuten mee om thuis op te eten.
Vijftig jaar geleden werden de scheuten zelfs nog in conserven op de markt gebracht, hetgeen aangeeft dat het hier om een doodgewone groente ging.
Vandaag de dag zal men door de schaarste en de intensieve handarbeid al snel tussen de 55 Euro en de 150 Euro per kilo betalen.

Uiteraard proberen mensen via hydrocultuur de seizoenen te verleggen van deze delicatesse. Maar ik blijf erbij, seizoen is seizoen!